Monochromatyczne kwietniki i ogrody zyskują ostatnio na popularności. W takich ogrodach kwiatowych hoduje się wyłącznie kwiaty jednego koloru, aby stworzyć atrakcyjny i przyjemny dla oka obraz. Choć na pierwszy rzut oka pomysł ten może wydawać się nudny, wcale taki nie jest. Różnice w odcieniach i fakturach nadają monochromatycznemu kwietnikowi wielowarstwowy, zróżnicowany, a nawet tajemniczy charakter. Pojedynczy kolor można wykorzystać do stworzenia całego ogrodu, a także wybranego zakątka lub kwietnika. Tym razem przyjrzymy się niebieskim kwiatom.
Jednym z najpopularniejszych kolorów do tworzenia monochromatycznych ogrodów jest niebieski. Symbolizuje on spokój, harmonię, wyciszenie, kreatywność i bezpieczeństwo. W terapii kolorami niebieski jest używany do łagodzenia stresu i depresji. Niebieski uspokaja, odciąga uwagę od bodźców i pomaga się skoncentrować.
Aby uzyskać efekt błękitu w ogrodzie kwiatowym, wybierz kwiaty w odcieniach od jasnoniebieskiego do ciemnoniebieskiego i fioletowego oraz rośliny i zioła z niebiesko-zielonymi liśćmi. W tym artykule przyjrzymy się kwiatom w tych odcieniach, które wprowadzą harmonię i spokój do Twojego ogrodu od wiosny do jesieni.
Przylaszczki
Przylaszczki (Hepatica) to kwiaty zwiastujące wiosnę. Widujemy je często w wiosennych lasach i parkach, ale te niebiesko-fioletowe piękności można również sadzić we własnym ogrodzie, gdzie jako jedne z pierwszych ozdobią ogród swoimi wczesnymi kwiatami.
Przylaszczki dorastają do 10-15 cm wysokości, mają trój- lub pięcioklapowe liście i owłosione łodygi, zwykle kwitną w różnych odcieniach niebieskiego i fioletowego, ale istnieją również odmiany białe i różowe. Okres kwitnienia przypada na marzec-maj i trwa około 3 tygodnie.
Dla przylaszczek odpowiednie jest stanowisko słoneczne i półcień. Dobrze rosną w lekkiej, luźnej, żyznej glebie wzbogaconej próchnicą. Podlewane przylaszczki zakwitną obficiej w następnym roku. Zimują odkryte. Te wiosenne kwiaty są uprawiane w ogrodach, parkach, pod drzewami i wysokimi krzewami, na klombach, w ogrodach skalnych i na rabatach mieszanych.
Niebieskie fiołki
Fiołek (Viola) to roślina często spotykana w polskich ogrodach i ogródkach działkowych. Jest to jeden z najwcześniej kwitnących kwiatów na wiosnę. Kwiaty mają nieregularny kształt, są pięciopłatkowe i wielokolorowe – fioletowe, niebieskie, żółte, białe. Na niebieską rabatę wybierz fiołek rogaty (Viola cornuta L.), ogrodowy (Viola x wittrockiana) i wonny (Viola odorata L.).
Kwiaty te są mało wymagające –fiołki są łatwe w uprawie. Najczęściej uprawia się je jako rośliny jednoroczne, ale istnieją również gatunki wieloletnie. Fiołki najlepiej się czują i obficiej kwitną w pełnym słońcu, ale mogą również rosnąć w cieniu. Pasuje im żyzna, średnio gliniasta gleba. Lubią wilgoć i wymagają regularnego podlewania, jeśli pogoda jest sucha. Wieloletnie fiołki są odporne na mróz, zimują na zewnątrz, przesadza się je co trzy lata.
Szałwia
Szałwia (Salvia) jest nie tylko rośliną ozdobną, ale ma również wiele właściwości leczniczych. Nawet sama nazwa tej rośliny przetłumaczona z łaciny oznacza „leczyć”. Jest to również lubiane zioło. Szałwia dorasta do 60-75 cm wysokości. Kwitnie od maja do sierpnia w różnych kolorach – także w niebieskim. Jej kwiaty przypominają kwiaty lawendy. Wiele rodzajów szałwii jest aromatycznych, pachnących i bogatych w olejki eteryczne.
Szałwię najlepiej uprawiać w otwartym, ciepłym i słonecznym miejscu. Szałwia może być uprawiana w tym samym miejscu przez 4-6 lat. Dla tej rośliny odpowiednia jest gleba przepuszczalna dla wody, luźna, niekwaśna, próchniczna, piaszczysto-gliniasta, lekko gliniasta. Kwitnie słabiej na glebach nadmiernie żyznych, nawożonych, będzie też słabo rosła w podmokłej glebie.
Nadmiar wilgoci szkodzi szałwii i należy ją podlewać oszczędnie. Dobrze znosi okresy suszy. Każdej wiosny krzewy szałwii wymagają odnowienia poprzez przycinanie zdrewniałych łodyg, pozostawiając jedynie 5 cm nad ziemią. Przekwitłe kwiaty należy usunąć. Szałwie są wrażliwe na mróz i powinny być ściółkowane i przykrywane świerkiem lub słomą na zimę.
Niebieskie irysy
Kosaćce, częściej nazywane irysami, to wieloletnie rośliny zielne o grubych, mięsistych kłączach i dużych pachnących kwiatach. W przypadku omawianej przez nas niebieskiej rabaty najlepszym wyborem są niebieskie irysy (Iris x germanica). Jest to jeden z hybrydowych gatunków irysów. Niebieskie irysy dorastają do wysokości 50 cm, mają szare lub niebiesko-zielone, spiczaste liście i dość duże, pachnące fioletowe lub niebieskie kwiaty, kilka ułożonych na szczycie łodygi. Kwitną w maju i czerwcu.
Irys niebieski lubi miejsca słoneczne, ciepłe, osłonięte od wiatru, toleruje niewielki cień. Irys hodowany w cieniu nie kwitnie lub kwitnie słabiej. Dla tego kwiatu odpowiednie są umiarkowanie żyzne, neutralne, przewodzące, próchnicze, suche lub mokre gleby albo gleby piaszczysto-gliniaste. Irysy intensywniej podlew się w okresie wzrostu i kwitnienia, a od połowy lipca – tylko w czasie suszy. Po kwitnieniu kwiatostany są odcinane. Kwiaty irysów niebieskich utrzymają się w wazonie z wodą 4-5 dni.
Niebieskie powojniki
Powojniki (Clematis) – pnącza, czasem pionowe krzewy, z charakterystycznym obfitym kwitnieniem i przyjemnym aromatem. Powojniki mogą osiągać wysokość 2-5 m, a kwiaty różnych gatunków mogą mieć średnicę od 1 do 12 cm. Różne odmiany powojników kwitną od czerwca aż do października.
Powojniki wyróżniają się dużą różnorodnością kolorów, wiele ich odmian kwitnie kwiatami w odcieniach niebieskiego i fioletu. Na niebieskie rabaty pasują powojniki alpejskie (Clematis alpica), włoskie (Clematis viticella) i powojniki Jackmana (Clematis × jackmanii Moore).
Powojniki sadzi się przy ścianach budynków, pergolach, ogrodzeniach i na specjalnych podporach. Kwiaty te lubią słoneczne, ciepłe i osłonięte od wiatru miejsca. Mogą tolerować półcień w strefie korzeniowej. Najlepiej rosną w żyznej lub umiarkowanie żyznej, luźnej, wilgotnej glebie gliniastej o pH 7-9. Powojniki wymagają podpór, które nie mogą być zbyt grube, gdyż roślina przyczepia się do nich swoimi dość krótkimi ogonkami liściowymi. W czasie upałów powojniki należy okresowo podlewać.
Niebieskie ostróżki
Ostróżki (Delphinium) są jedną z bardziej efektownych ozdób kwietnika w środku lata. Ostróżka ma wysoką, stromą, pustą w środku łodygę i dłoniastodzielne liście. Dorasta do 2 metrów wysokości. Jeden krzak ostróżek składa się z 10-15 łodyg. Kwiaty są zebrane w duże grona osiągające do 70-80 cm. Jedno grono może zawierać do 100 kwiatów. W zależności od odmiany ostróżki zaczynają swoje kwitnienie wczesnym latem i kończą wczesną jesienią. Najpopularniejszymi kolorami kwiatów są wszystkie odcienie niebieskiego.
Dla tego kwiatu odpowiednie jest osłonięte, słoneczne, otwarte stanowisko lub trochę cienia. Ostróżki sadzi się najczęściej przy ścianie domu, pod werandą lub wzdłuż ogrodzenia. Kwiat ten lubi glebę luźną, żyzną, wilgotną, ale nie podmokła, przepuszczalną dla wody. Posadzona w zbyt kwaśnej glebie ostróżka uschnie. Jeśli utrzymuje się sucha pogoda, ostróżki należy podlewać dość obficie. Wieloletnie odmiany ostróżek są odporne na zimowe mrozy, ale nadal powinny być chronione przed wyjątkowo mroźnymi lub bezśnieżnymi zimami poprzez ściółkowanie organicznym kompostem. Wyższe odmiany mogą wymagać przywiązania do podpór, aby zapobiec ich przewróceniu.
Lawenda
Pachnąca, popularna lawenda (Lavandula) o wielu fioletowo-niebieskich kwiatach jest idealna do uprawy na niebieskiej rabacie. Lawenda ma właściwości zdrowotne i upiększające, jest także używana jako roślina przyprawowa. Aromat lawendy przenosi w miejsce spokoju, komfortu i marzeń. Lawenda osiąga wysokość od 0,3 m do 2 m. Jej liście są lancetowate, wąskie i wydłużone. Pachnące kwiaty zebrane są w dzwonkowate kwiatostany. Pierwsze kwitnienie, w zależności od odmiany, trwa od maja do połowy lipca. Drugi raz dobrze pielęgnowana lawenda kwitnie wczesną jesienią.
Lawenda dobrze rośnie na słonecznym stanowisku w dobrze przepuszczalnej glebie. Preferuje gleby gliniaste, suche, mało lub średnio żyzne. Gleba wapienna jest odpowiednia dla lawendy, gleba kwaśna nie jest odpowiednia. Kwiaty te uwielbiają ciepło. Jeden gatunek przetrwa polską zimę – lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia), inne gatunki trzeba przechowywać w pomieszczeniach. Lawenda wąskolistna może wytrzymać niskie temperatury – nawet -20-25 oC. Czasami może nieco przemarznąć w zimie, ale po przycięciu krzew szybko odrasta.
Hortensja ogrodowa
Hortensja (Hydrangea) jest zimozielonym lub sezonowym krzewem, lub pnączem. Liście hortensji są nakrzyżległe w okółkach, całobrzegie lub grubiej piłkowane. Kwiatostan w kształcie baldacha lub wiechy składa się z wielu małych kwiatów. Kwitnie od czerwca do września. Najczęściej kwiaty hortensji są białe, ale istnieją również gatunki kwitnące na niebiesko lub liliowo (na przykład hortensja ogrodowa – Hydrangea macrophylla). Co ciekawe, dokładny kolor kwiatów hortensji zależy od kwasowości gleby. W glebie zasadowej kwiaty kolorowych odmian będą różowe lub liliowe, w glebie kwaśnej będą niebieskie, a w glebie obojętnej będą bladokremowe. Ponadto niektóre gatunki zmieniają kolor kwiatów w trakcie sezonu wegetacyjnego.
Hortensje najlepiej rosną na otwartych, słonecznych i osłoniętych od wiatru stanowiskach. Słabo rosną pod drzewami i w pełnym cieniu. Odpowiednia dla nich jest gleba kwaśna, żyzna, lekka, przepuszczalna dla wody. Hortensje lubią wilgoć, więc jeśli będziesz je regularnie podlewać w suchą pogodę, będą rosły szybciej. Wiosną zaleca się ściółkowanie hortensji, aby zapobiec zbyt szybkiemu wysychaniu powierzchni gleby. Większość hortensji jest mrozoodporna. Hortensja wielkokwiatowa, która pasuje do niebieskiego ogrodu, jest wrażliwa na mróz i wymaga okrycia, gdy zbliża się zima.
Agapanty
Agapant (Agapanthus) jest ulubieńcem hodowców kwiatów ze względu na duże, okrągłe kwiaty w czarujących odcieniach niebieskiego, fioletowego i liliowego. Uderzające piękno jego kwiatów i liści sprawi, że roślina ta stanie się ozdobą Twojego ogrodu lub domu. Ciemnozielone liście agapantu są błyszczące, sztywne, wąskie i długie, dorastają do 50-70 cm średnicy. Zaokrąglone, parasolowate kwiatostany, składające się z małych kwiatów, znajdują się na szczycie mocnej łodygi. Średnica kwiatostanu może osiągać do 25 cm, a wysokość całej rośliny 80-150 cm. Agapant kwitnie na biało, niebiesko, liliowo i beżowo. Okres kwitnienia trwa od połowy lata do jesieni. Kwiaty wydzielają przyjemny zapach. Wysokie i eleganckie kwiaty agapantu świetnie wyglądają w bukietach, a po zanurzeniu w wodzie pozostają świeże i piękne przez około kilka tygodni. Kwiaty agapantu nadają się również do tworzenia suchych bukietów i kompozycji.
Agapanty są roślinami ciepłolubnymi, dlatego w naszej strefie klimatycznej nie zimują na zewnątrz. Najniższa temperatura, jaką mogą tolerować, to -5°C, ale lepiej jest wykopać agapant z ziemi lub przenieść doniczkę do domu przed pierwszymi przymrozkami. Do wiosny należy je przechowywać w ciemnym, chłodnym pomieszczeniu (10-12°C). W cieplejszym sezonie agapanty przenosi się na zewnątrz w doniczkach lub przesadza do otwartego gruntu. Uprawia się je w miejscu nasłonecznionym i osłoniętym od wiatru. Unikaj trzymania agapantu w cieniu, ponieważ tam będzie słabiej kwitł. Agapanty należy regularnie podlewać, ale unikać nadmiernej wilgoci.
Niebieskie astry
Aster (Aster) jest powszechnie uważany za kwiat późnego lata i jesieni, ale w rzeczywistości istnieje wiele gatunków, które zaczynają kwitnąć już późną wiosną. Większość astrów to rośliny wieloletnie. Mają wyprostowane, rozgałęzione łodygi i lancetowate lub jajowate, ząbkowane liście. Astry kwitną w różnych kolorach – białym, różowym, czerwonym, fioletowym, niebieskim. Na niebieską kwietnik najlepiej nadaje się aster gawędka (Aster amellus), aster alpejski (Aster alpinus), aster karłowaty (Symphyotrichum dumosum, dawniej Aster dumosus) lub inne niebieskawe odmiany tego kwiatu.
Uprawa astrów najlepiej udaje się w miejscach nasłonecznionych, ale tolerują one również lekki cień. Są stosunkowo mało wymagające w stosunku do gleby i dobrze rosną na różnorodnych glebach. Jednak astry najlepiej radzą sobie na glebach gliniastych lub piaszczysto-gliniastych i nie powinny być sadzone na glebach zbyt suchych lub zbyt mokrych. Astry nie lubią nadmiaru wilgoci w glebie ani jej przesuszenia, dlatego należy je podlewać w zrównoważony, regularny i umiarkowany sposób. Astry wieloletnie nie boją się polskich zim i będą zimować bez przykrycia – ich kwiaty późnej mogą przetrwać nawet pierwsze przymrozki.
Astry rosną w jednym miejscu przez 3-5 lat. Później środek krzewu astrów staje się starszy i cieńszy, dlatego lepiej jest przesadzić je, dzieląc krzew, aby lepiej rosły i były mniej podatne na mączniaka prawdziwego. Wysokie krzewy astrów mogą wymagać podparcia, a suche pędy astrów należy przyciąć jesienią.
Inne niebieskie kwiaty
Opisaliśmy tylko niektóre z niebiesko kwitnących kwiatów, ale jest ich znacznie więcej. Przy tworzeniu niebieskiej rabaty kwiatowej warto zainteresować się także cebulicami (patrz zdjęcie na górze), niezapominajkami, krokusami, hiacyntami, chabrami, barwinkami, przetacznikami i innymi kwiatami w odcieniach niebieskiego.
Spróbuj stworzyć na swojej działce wyspę błękitu, wypełnioną harmonią i spokojem, przypominającą morskie fale. W otoczeniu błękitnych kwiatów zrelaksujesz się, zapomnisz o troskach dnia i zanurzysz się na chwilę w świat marzeń.
Wykorzystane źródła:
https://www.allaboutgardening.com
https://www.thespruce.com
https://www.gardeningknowhow.com
https://floristics.info
https://www.wikipedia.org
Jurkštienė O., Saunoriūtė S. Mano svajonių gėlynas. Kowno, 2019.
Zdjęcia poglądowe © Canva.